contextuele en systeemtherapie
Binnen mijn hoofdopleiding maakte ik de keuze voor de kaders van de contextuele en systeemtherapie, waarbij niet enkel het individu, maar ook zijn relaties, systemen waarbinnen hij functioneert centraal staan.

Systeemtherapie
Systeemtherapie heeft als uitgangspunt dat het functioneren van
mensen betekenis krijgt en begrepen kan worden vanuit wat er zich tussen mensen
afspeelt. Er wordt dus niet enkel met een individu gewerkt, maar dit individu
wordt ook steeds gezien binnen zijn relaties, omgeving, tijdsgeest, cultuur,… Daarom
hoeven mensen die rond jou staan niet lijfelijk aanwezig te zijn in de
gespreksruimte. Ook als je als individu systemische therapie volgt, wordt
steeds aandacht besteed aan hoe je in relatie tot anderen staat.

Contextuele
therapie
Ook binnen de Contextuele therapie gaat het in hoofdzaak over het individu en zijn relaties, waarbij de ouder-kind relatie en begrippen als loyaliteit, het innerlijke kind, rechtvaardigheid,… bijzondere aandacht krijgen.
Er wordt steeds vertrokken vanuit het hier en
nu, waarbij huidige relaties, ervaringen, moeilijkheden centraal staan, maar
ook kunnen worden gekaderd vanuit onze eerste relaties die we als kind hebben
opgebouwd. Ouder-kind-relaties zijn een soort van fundament waarop latere
relaties worden gebouwd. Zich bewust worden van bepaalde terugkerende
relatiedynamieken, zoals bvb. steeds verlangen van een partner dat hij op elk
moment bereikbaar is omdat jouw moeder regelmatig voor onbepaalde tijd verdween,
zorgen ervoor dat je deze verlangens opnieuw kan kaderen en nieuwe strategieën
mogelijk kunnen worden.